Οι μικροί ποιητές μας

Με την ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας ποίησης την Πέμπτη 21 Μαρτίου διαβάσαμε στην τάξη διάφορα ποιήματα παιδικά (π.χ. «Το αρνάκι», «η Ξανθούλα», «η αλεπού καλόγρια» κ.ά.) αλλά και άλλα σπουδαίων Ελλήνων ποιητών, όπως ο Δ. Σολωμός, ο Κ. Καβάφης, ο Γ. Σεφέρης, ο Κ. Ουράνης κλπ. και θυμηθήκαμε ποιήματα που έχουμε συναντήσει ως τώρα στο βιβλίο της γλώσσας και στο Ανθολόγιο. Συζητήσαμε για τα βασικά χαρακτηριστικά τους, όπως οι στίχοι, ο ρυθμός και η ομοιοκαταληξία, αλλά και τη διαφορά τους από τα πεζά κείμενα και την αφήγηση. Τέλος προσπαθήσαμε να γράψουμε τα δικά μας ποιήματα επιλέγοντας από θέματα όπως η φιλία, η αγάπη, η ειρήνη, τα ζώα, οι εποχές και οτιδήποτε άλλο μας ενέπνεε και ζωγραφίσαμε ο καθένας κάτι σχετικό με το ποίημά του.

«ΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ»

Το σκυλάκι το μικρούλι

Που έχω στην αυλή

Απαλούλι και γλυκούλι

Συνεχώς με παρατηρεί.

Πάντα όμορφο που είναι,

Το θαυμάζω τόσο πολύ,

Καταφέρνει να με κάνει

Να το αγαπώ πολύ!

Στάλα στάλα το ποτίζω

Κάθε μέρα το πρωί

Και ο ήλιος του χαρίζει

Ομορφιά πολλή.

«ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ»

 

Την άνοιξη την αγαπώ,

Μαζεύω λουλούδια,

Τα πηγαίνω στη μαμά

Και μου λέει κι εκείνη ότι μ’ αγαπά.

Το καλοκαίρι τρώω παγωτά,

Κάνω και καμιά βουτιά,

δεν πάω στα βαθιά

Γιατί φωνάζει η μαμά.                                   

Το φθινόπωρο ανοίγουν τα σχολεία

Τέρμα τα νεροπίστολα και τα αστεία!

Αρχίζουμε το διάβασμα

Και γεμίζουμε βιβλία.

Το χειμώνα κρύο κάνει

Και βρέχει συνέχεια πολύ.

Το τζάκι μας θα ανάψουμε

Να ζεσταθούμε όλοι μαζί.

«ΤΟ ΤΑΧΥΠΛΟΟ»

 

Μια μέρα θ’ αγοράσω

Μία μεγάλη βάρκα

Να έχει δύο μηχανές,

Για να πηγαίνω τσάρκα.

Τους φίλους και τις φίλες μου           

Θα έχω για παρέα

Θα πιάνουμε ψαράκια

Και θα περνάμε ωραία.

«Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΦΤΑ ΝΑΝΟΙ»

Μία βασίλισσα καθόταν

Στον καναπέ κι ονειρευόταν

Να κάνει ένα μωράκι,

Ένα άσπρο κοριτσάκι,

Που το λέγανε Χιονάτη

Και μεγάλωσε πολύ.                                            

Μα ήταν μια κακιά γυναίκα

Που ζήλευε την ομορφιά της

Και την έστειλε στο δάσος.

Εκεί βρήκε ένα σπίτι

Που όλα ήτανε μικρά

Και ανοικοκύρευτα.

Και την είδανε οι νάνοι…

«ΤΟ ΠΟΥΛΙ»

Μια φορά κι έναν καιρό

Ψηλά πάνω στο καμπαναριό

Ένα πουλί είχε χτίσει εκεί

Μια φωλίτσα τόσο δα μικρή.                     

Ζούσε εκεί πολύ καιρό

Μέχρι να σπάσει το αβγό,

Να που μια μέρα έσπασε

Και μακριά πέταξε.

«ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ»

Ένα μικρό παιδάκι

Έπαιξε στο γηπεδάκι

Κι έβαλε γκολάκι

Στο μικρό το τερματάκι.              

Όλοι χειροκρότησαν

Το μικρό το αγοράκι

Για το σούπερ το γκολάκι!

«ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΜΟΥ»

 

Ήμουν σ’ ένα καράβι πολεμικό,

Ήταν κόκκινο σαν φωτιά,

Είχε κανόνια ένα σωρό,

Πειρατές κυνηγούσα στα νησιά.  

Λέγομαι Μάριος ο Σκελετός,

Έχω μαύρη στολή και σπαθί

Είμαι φοβερός και τρομερός

Σε όλες τις θάλασσες πάνω στη γη.

 

«Η ΑΝΟΙΞΗ»

Την άνοιξη ανθίζουν τα λουλούδια

Που είναι χρωματιστά                                   

Και όταν βγαίνει ο ήλιος,

Μοιάζουν με ζωγραφιά.

 

«Η ΕΚΔΡΟΜΗ»

Την Τετάρτη θα πάω εκδρομή

Κι έχω χαρά πολλή.

Στον ‘Αι-Μύρωνα θα πάμε                

Να φυτέψουμε δεντράκια

Με τα άλλα τα παιδάκια.

«Η ΓΑΤΑ»

Μια γάτα τρομερή

Ατίθαση και στρουμπουλή

Είχε τρίχωμα απαλό

Όμορφο και γυαλιστερό

Με χρώματα πολλά,                              

Ασπροκίτρινο με καφέ πουά.

Είχε νύχια κοφτερά

Και τα ποντίκια έκανε μια μπουκιά.

«ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΚΑΙ ΤΟ ΨΑΡΑΚΙ»

Έχω ένα καφέ σκυλάκι

Που ‘χει κόκκινο λουράκι.

Έχουμε κι ένα ψαράκι                

Με άμμο στο νερό.

Έχει και κοχύλια,

Μ’ αρέσει να το κοιτώ.

«Η ΑΓΕΛΑΔΑ»

Η μαμά  πήγε να πάρει

Γάλα από τη αγελάδα

Να μας κάνει τυρί,

Να μας κάνει και γιαούρτι,             

Που με τον αδερφό μου

Μας αρέσει πολύ!

«ΟΙ ΦΙΛΕΣ»

 

Η Εύη και η Ιωάννα ήταν οι καλύτερες φίλες.

Αλλά η Εύη ήταν λίγο πιο μεγάλη

Και την ζήλευε η Ιωάννα,

Γιατί ήταν ζηλιάρα.

Ζήλευε γιατί η Εύη

Είναι καλύτερη μαθήτρια.                                          

Καινούρια συμμαθήτρια ήρθε στο σχολείο

Και κάθεται στο πρώτο το θρανίο.

Έλενα τη λένε και την περιμένουμε

Να παίξουμε μαζί.

«ΤΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ»

Τα αεροπλάνα

Πάνε γρήγορα

Και τα ακολουθάω.

Τα ζώα τρομάζουν                                                

Και οι λαγοί χοροπηδάν

Και οι κότες κακαρίζουν.

Τα αεροπλάνα πετάνε στον ουρανό

Και βγάζουνε καπνό.

«ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ»             

Μια φορά κι έναν καιρό

Στο μικρό στρουμφοχωριό

Ζούσαν τα μικρά στρουμφάκια

Που ήταν όλα αδερφάκια.

«ΕΙΡΗΝΗ»

Όχι πόλεμος,

Μόνο ειρήνη.

Αγάπη για τους Έλληνες.

Γιορτάζουμε για τους Έλληνες.

Και πάντα ειρήνη να ‘χουν

Και όχι πόλεμο.

«Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ»

Η αγάπη μες στα όνειρά μας

Είναι κάτι καλό για τους ανθρώπους.

Είναι και για τους άλλους ανθρώπους αυτό.

Εννοώ ότι η αγάπη

Σημαίνει ότι αγαπώ κάποιον άλλο

Και όχι τον εαυτό μου.

Α΄τάξη. Ελευθερία Ζέλκα