Μια μυγδαλιά και δίπλα της...

Μια μυγδαλιά και δίπλα της, εσύ. Μα πότε ανθίσατε;

Στέκομαι στο παράθυρο και σας κοιτώ και κλαίω.

Τόση χαρὰ δεν την μποροῦν τα μάτια.

Δος μου, Θεέ μου, όλες τις στέρνες τ᾿ ουρανού

να στις γιομίσω.

 Νικηφόρος Βρεττάκος 

  Αυτή την εποχή βλέπουμε γύρω μας να ανθίζουν οι αμυγδαλιές σαν κάτασπρες νυφούλες. Όπως ο ποιητής εμπνεύστηκε κι έγραψε το παραπάνω ποίημα, έτσι κι εμείς αποτυπώσαμε το θαυμασμό μας για την αμυγδαλιά με τη ζωγραφική μας. Διαβάσαμε επίσης σχετικούς μύθους των αρχαίων και νεότερων προγόνων μας.

Η Αμυγδαλιά στη Μυθολογία

Ήταν κάποτε στη Θράκη, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς. Ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα. Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου Δημοφώντα επέστρεφε από την Τροία. Παντρεύτηκαν αλλά μετά από λίγο καιρό ο νεαρός Αθηναίος νοστάλγησε την πατρίδα του και η ερωτευμένη πριγκίπισσα μην αντέχοντας να τον βλέπει στεναχωρημένο τον άφησε να γυρίσει πίσω και αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγύριζε και τότε θα ήταν πραγματικά και ειλικρινά δικός της.

Έτσι κι έγινε και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της. Όμως οι θεοί που ήξεραν την ιστορία της την μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της. Έτσι η ερωτευμένη γυναίκα δεν πέθανε αλλά έγινε το δέντρο, που έμελλε να γίνει σύμβολο της ελπίδας : η Αμυγδαλιά.

Έλεγαν λοιπόν ότι μετά από χρόνια και όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη βρήκε την αγαπημένη του και πιστή γυναίκα, όχι περιστοιχισμένη από μνηστήρες αλλά ένα ξερό δέντρο δίχως φύλλα στη μέση του παγωμένου τοπίου. Απελπισμένος και γεμάτος τύψεις αγκάλιασε τον κορμό της και τότε εκείνη πλημμύρισε ανθούς στη μέση του χειμώνα νικώντας το θάνατο.

Σύμφωνα με έναν άλλο μύθο, η Αμυγδαλιά ήταν ένα πανέμορφο κορίτσι που η μαμά της φοβόταν τις κρύες μέρες του χειμώνα να την αφήσει να βγει έξω για να μην κρυώσει. Γι’ αυτό την κλείδωνε στο δωμάτιό της. Μια μέρα όμως ο Βοριάς είχε περάσει έξω από το παράθυρό της και την ερωτεύτηκε. Πώς όμως αυτή θα ερωτεύονταν το Βοριά; Γι’ αυτό ο Βοριάς παρουσιάστηκε στην Αμυγδαλιά ως ένας όμορφος άντρας και της ζήτησε να παντρευτούν. Εκείνη μόλις τον αντίκρισε τον ερωτεύτηκε, και μια μέρα που έλειπε η μαμά της από το παλάτι βγήκε έξω και αγκάλιασε το Βοριά. Απ’ το κρύο του όμως ξεψύχησε. Αυτός ο μύθος συμβολίζει την αγνότητα της ψυχής της Αμυγδαλιάς και την αγάπη του Βοριά γι’ αυτήν.

Σας προτείνουμε ακόμα να ακούσετε το τραγούδι «Η μυγδαλιά» του Γιάννη Καλατζή, με στίχους του Νίκου Γκάτσου και μουσική του Βασίλη Δημητρίου. (http://www.youtube.com/watch?v=pqXGV6Y7tCs)

 Για την Α' τάξη, η δασκάλα, Ελευθερία Ζέλκα