Παραδοσιακά παιχνίδια (μέρος 2ο)

Οι μαθητές της Ε΄ τάξης με τη βοήθεια και την καθοδήγηση  του γυμναστή του σχολείου μας κ. Καϋμενόπουλου και τη συνδρομή του δασκάλου τους κ. Ξανθόπουλου, συμμετείχαν στο πολιτιστικό πρόγραμμα "Παραδοσιακά παιχνίδια του τόπου μας". Οι μαθητές μας απευθύνθηκαν σε συνομηλίκους τους αλλά και σε μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους της περιοχής τους και κατέγραψαν έναν μεγάλο αριθμό από ομαδικά παιχνίδια που παίζονταν από τις προηγούμενες γενιές, αλλά και παιχνίδια που εξακολουθούν να παίζονται και σήμερα. Οι στόχοι που τέθηκαν εκτός της καλλιέργειας της ερευνητικής δεξιότητας των μαθητών μέσω της καταγραφής, ανέδειξαν επίσης την πολιτιστική σημασία της συνέχειας και της διάσωσης των παιχνιδιών καθώς και την κοινωνική ωφέλεια που προκύπτει από τις ομαδικές δραστηριότητες. Τα παιδιά αφού συλλέξαμε τις πληροφορίες για τα παιχνίδια προχώρησαν στο επόμενο στάδιο του προγράμματος που ήταν η εμπειρική συμμετοχή στην αυλή του σχολείου. Το τελικό στάδιο αφορούσε την παρουσίαση των παιχνιδιών και περιλάμβανε εικαστικές δημιουργίες με σκηνές από τα παιχνίδια. Σήμερα σας παρουσιάζουμε ένα ακόμα παιχνίδι.

Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό.

Αριθμός συμμετεχόντων: Παίζεται από ομάδες  που περιλαμβάνουν συνήθως πάνω από τέσσερα παιδιά.

Κανόνες παιχνιδιού: Τα παιδιά εκτός από ένα, κάθονται κάτω και σχηματίζουν έναν κύκλο. Το παιδί που είναι έξω από τον κύκλο ( η μάνα ) αρχίζει να τρέχει γύρω γύρω  κρατώντας ένα μαντίλι ενώ οι υπόλοιποι τραγουδούν όλοι μαζί το εξής τραγουδάκι: 

" Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό

έχασα τη μάνα μου και πάω να τη βρω

παπούτσια δε μου δίνει να πάω στο χορό"

Η "μάνα" που συνεχίζει να κινείται γύρω από τον κύκλο, ρίχνει κρυφά το μαντίλι πίσω από ένα παιδί και συνεχίζει να κάνει την ίδια κίνηση μέχρι  κάποιο από τα παιδιά να καταλάβει ότι δεν κρατάει πια το μαντίλι. Τότε όλα τα παιδιά του κύκλου χωρίς να γυρίσουν να κοιτάξουν, προσπαθούν να καταλάβουν αν το μαντίλι βρίσκεται από πίσω τους. Το παιδί που θα πιάσει το μαντίλι σηκώνεται και αρχίζει να κυνηγάει τη μάνα και αν την πιάσει πριν αυτή προλάβει να κάτσει στη θέση του,  ξανακάθεται εκεί που βρισκόταν και η μάνα συνεχίζει ως μάνα μέχρι να καταφέρει να κάτσει.

Το παραπάνω παιχνίδι κατέγραψε ο Βασίλης ο οποίος μας γράφει και τι σημαίνει παιχνίδι για τον ίδιο:  " Το παιχνίδι για μένα σημαίνει χαρά, διασκέδαση και γέλιο".

 Το παιχνίδι όπως το ζωγράφισαν κάποια από τα παιδιά:

Άντα

Ντενίσα

Νικόλας Β.

 Το παιχνίδι στην αυλή του σχολείου: